دانستن چگونگی قرار دادن مدل ها کلید ایجاد پرتره های خوب است. در این مقاله نکاتی درباره قرار دادن و ژست مدلتان برای ایجاد عکس های خیره کننده در آتلیه عکاسی و یا در منزل شخصی تان صحبت خواهیم کرد. از دست و پا، تا سر و چشم ها، همه را پوشش خواهیم داد !
اصول قرار دادن مدل
کلید ترکیب بندی عکس برای هر پرتره خوبی در ژست و حالتی است که مدل شما برای عکس ایجاد می کند. این وظیفه شماست، پیامی که م یخواهید در عکستان دیده شود را به سوژه ی خود منتقل کنید. به کرات عکس هایی دیده ام که ژست و نورپردازی آنها خوب است ولی مدل، پیام اشتباهی را با حالت چهره خود منتقل می کند که به کلی عکس را خراب می کند.
ژست سوژه به این خاطر که خطوط و عناصر پویا درون کادر تصویر ایجاد می کند برای یک پرتره ضروری است. دانستن چگونه بیرون کشیدن این از مدل، برای شما حیاتی است. سوژه ی شما نمی داند چگونه ژست بگیرد، دست هایش را نگه دارد یا چه حالتی ایجاد کند – و اینها کار شما به عنوان یک عکاس است. در این مقاله من اینها را با به اشتراک گذاردن مقداری راهنمایی کارا درباره ی ژست گرفتن، به شما یاد خواهم داد.
به عنوان یک قائده در هر نوع عکاسی پرتره، ابتدا کف پاها مطرح می شوند. حالت ایستادن سوژه ی شما بیان می کند که آیا در حین عکاسی راحت بوده است و یا در این ژست به نظر راحت می رسد یا نه. اینکه مدلتان را با حالتی سفت و محکم در مقابل دوربینتان داشته باشید، عکسی خوشایند ایجاد نخواهد کرد.
در اغلب موقعیت ها، پای پشتی باید زاویه ای 90 درجه ای نسبت به دوربین داشته باشد و پای جلویی به سمت دوربین باشد. این باعث می شود سوژه کمی به سمت دوربین بچرخد تا حالتی متناسبتر و خوشایندتر ایجاد شود. وقتی پاها محکم و مستقیم به سمت دوربین قرار گرفته است، ژست حالتی از پرخاشگری را ایجاد می کند که در اغلب اوقات منظور ما نیست.
پاها و پهلوها
به عنوان یک قائده در هر نوع عکاسی پرتره، ابتدا کف پاها مطرح می شوند. حالت ایستادن سوژه ی شما بیان می کند که آیا در حین عکاسی راحت بوده است و یا در این ژست به نظر راحت می رسد یا نه. اینکه مدلتان را با حالتی سفت و محکم در مقابل دوربینتان داشته باشید، عکسی خوشایند ایجاد نخواهد کرد.
در اغلب موقعیت ها، پای پشتی باید زاویه ای 90درجه ای نسبت به دوربین داشته باشد و پای جلویی به سمت دوربین باشد. این باعث می شود سوژه کمی به سمت دوربین بچرخد تا حالتی متناسبتر و خوشایندتر ایجاد شود. وقتی پاها محکم و مستقیم به سمت دوربین قرار گرفته است، ژست حالتی از پرخاشگری را ایجاد می کند که در اغلب اوقات منظور ما نیست.
دست ها
دست ها احتمالا مشکلترین مورد هستند. دست ها می توانند چیزهایی در مورد مدل شما فاش کنند و حسی از انیمیشن به یک ژست دهند. این گفته می شود که، شما باید مطمئن شوید که آنها در پرتره تان زیاد برجسته نیستند. به یاد داشته باشید که تمرکز بیننده همچنان باید بر چهره باشد پس شما باید مطمئن شوید که دست ها مقدار زیادی از نور کلیدی را نمی گیرند چرا که چشم ها باید روشنترین بخش عکس باشند.
اگر شما مطمئن نیستید در عکستان می خواهید با دست ها چه کنید، پس از شرشان خلاص شوید. کنار دست ها بهتر از کل جلو یا پشت دست ها به نظر می رسد پس کنار آنها باریک تر است و آنچنان برجسته نیست. اگر دست ها بالای کمر قرار گرفته اند بهتر است خم شوند تا زیباتر به نظر برسد.
اگر آنها پایین کمر هستند پس بهتر است آزادشان کنید تا عادی قرار گیرند. همچنین می توانید آن ها را درون جیب شلوارتان قرار دهید ولی توجه داشته باید که شست ها را بیرون بگذارید تا همه ی دست پوشیده نشود. هرگز آنها را محکم مشت نکنید چرا که نشانه ی دیگری از خشونت است.
بهتر است قبل از عکس گرفتن و بهتر است بگویم ژست گرفتن برای عکاسی ، به چند نمونه از عکس هایی که در آتلیه عکاسی گرفته شده است مراجعه کنید.
تنه:
همه ما عکس های متهمان را دیده ایم. (عکس هایی که از روبرو و کنار متهم گرفته می شود.) حالت مرده رو به دورین، شانه ها صاف و بی حس. وقتی مدل شما مستقیم روبروی دوربین قرار گرفته، شانه ها پهن ترین قسمت بدن اوست که مدل شما را از تناسب خارج می کند. بسیار عریض و مثل یک مستطیل، باعث می شود که مدل شما حالتی تهاجمی داشته باشد.
راه حل این مشکل این است که مقداری بدن مدلتان را نسبته به دوربین زاویه دهید. در چرخش عرض قابل رویت شانه ها را کاهش می دهید بنا بر این مدلتان را باریک تر جلوه می دهید. مدلتان را وادار کنید وزنش را روی پای عقبی بیندازد تا به طور طبیعی شانه عقبی پایین تر رود و در ترکیب بندی باعث آرامش بیشتر گردد. به هر قیمتی از شانه های افتاده یا حالت های بد جلوگیری کنید تا عکستان خراب نشود و این نکته از نکته هایی است که در درجه اول اهمیت در یک آتلیه عکاسی به شمار می رود.
سر:
در ادامه کارمان به سر می رسیم. اگر شما از مدلتان بخواهید تا حسی را به خود بگیرد و بعد به سراغ قرار دادن کف پاها، پاها، پهلوها و تنه بروید آیا فکر می کنید مدل تان هنوز همان حسی که دوست دارید را به خود گرفته است؟ یک قانون برای من این است که سر و چهره را در مرحله آخر درست کنم.
در آتلیه عکاسی های فراوانی دیده شده است که برخی عکاسان دوست دارند تا درست همسطح چشمان عکاسی کنند – و این در اغلب اوقات جواب می دهد – اما اگر به دنبال چیزی خاص و متفاوت هستید، عکاسی در حالت های کمی بالاتر یا پایین تر از سطح چشمان مدل را نیز امتحان کنید. می توانید آن ها را وادار کنید که پایین یا بالا یا درست به دوربین نگاه کنند. انتخاب دیگر این است که از سوژه ها بخواهید به دوردست ها خیره شوند.
در حالت رها، سر به طور طبیعی کمی به یک سمت خم می شود. پس اگر به این فکر می کنید که عکسی طبیعی بگیرید در نظر داشته باشید که سر مدل را کمی بچرخانید. اگر سر را کمی به بالا بچرخانید بینی را کمی کوچک می کنید و منطقه گردن را بسط می دهید تا مشکل غبغب کمتر به چشم آید. چرخاندن سر به سمت پایین حالتی صمیمی به شما می دهد ولی در مدل هایی که بینی طبیعی یا کوچک دارند جواب می دهد، پس این حالت برای هر مدلی کارایی ندارد!
مانند آنچه درباره ی شانه ها گفته شد، چرخاندن سر به حالت سه رخ در کوچک نشان دادن صورت ها یا فک های پهن به شما کمک می کند. اگر مدل شما خود دارای صورتی باریک است، استفاده از این تکنیک به باریک تر و بلند تر نشان دادن صورت کمک می کند که باعث ایجاد حالتی از بیماری در عکس شما می شود.
